Czego oczekiwać, gdy nie oczekujesz?
lis 11, 2013 at 9:59PM Kilka dni temu zaproponowałam szwagierce, że zaopiekuję się w weekend jej synkiem, a moim chrześniakiem, nie wiedząc, że teściowa zaoferowała jej wcześniej to samo. Mały, gdy tylko usłyszał, co się święci, zaczął radośnie podskakiwać i wołać:
– Ja nie chcę do babci, ja chcę do Wioli!
Czy znaleźliście się kiedyś w podobnej sytuacji? Czy mieliście jakiś plan, ale zainspirowani nowym pomysłem zrobiliście coś zupełnie innego? Nieważne, czy to w życiu codziennym, podczas zakupów czy podczas urządzania wnętrz – jestem pewna, że nie raz przydarzyło Wam się coś podobnego.
Takie 'wpadanie' na nowe idee jest wbrew pozorom bardzo stymulujące i niesamowicie potrzebne. Tak powstają moje najlepsze projekty i pomysły. Na przykład mój przedpokój miał oryginalnie być cały czarny. Przypadkowe znalezienie tapety w palmy sprawiło, że zmieniła mi się cała koncepcja wystroju tego pomieszczenia:
A moja sypialnia? W początkowych planach miała być zielona. Zobaczenie jednego zdjęcia w internecie przekonało mnie, że szary będzie lepszym wyborem...
Wracając do Rickiego, mojego czteroletniego chrześniaka - zaparł się mały uparciuch i nie było siły, aby przemówić mu do rozsądku. W ten sposób Ricky zjawił się u nas w sobotni poranek. Mieliśmy z nim mnóstwo radości, tym bardziej, że buzia mu się nie zamyka:
- A co robisz? A dlaczego? A co to znaczy? A kiedy... A po co...???
Nie wiem, czy Wy też macie ten problem, ale w naszym domu mieszka skarpetkowy potwór, za sprawą którego pojedyncze skarpetki dwoją się i troją. Długo nie wiedziałam, co z nimi robić (bo przecież wyrzucać szkoda), aż wpadłam na pomysł zrobienia z nich zabawek. Weekend upłynął nam radośnie na tworzeniu skarpetkowych pacynek i robieniu przedstawień. Ricky wspaniale spędził czas... i to też wcale nie był jego oryginalny plan na spędzenie tego sobotniego popołudnia :)
Reader Comments (10)
P.S. Przepraszam za niedyskrecję, ale usprawiedliwienie mam "wnętrzarskie" - miło będzie popatrzeć jak urządzasz pokoik dziecięcy w swoim domu ;)
P.S.2. Fajnie, że wróciłaś :)))
Paula, dziękuję za ciepłe słowa. Ja też się cieszę, że wróciłam :) Fajnie jest znów móc z Wami rozmawiać, nawiązywać znajomości i Was poznawać. Zapomniałam już, jak bardzo to lubię!
W takim razie też będę trzymała kciuki za siostrzyczkę dla Rickiego, a potem z chęcią obejrzę pokoik może już w Waszym domu ;)
Pozdrawiam i pisz, pisz pisz :)